Artyści

Kandziora // Akt na rzece

Dostępność: dostępny
Wysyłka w: 5 dni
Cena: 750,00 zł 750.00
ilość szt.
dodaj do przechowalni
Opis

Andrzej Kandziora 

Urodził się 20 września 1928 roku w Poznaniu, zmarł 18 grudnia 2020 roku. W 1939 roku ukończył 4 klasy Prywatnej Szkoły Powszechnej Janiny Sulerzyńskiej-Głogowskiej. Po zajęciu Polski przez Niemcy został wraz z rodzicami i rodzeństwem wywieziony do Ostrowca Świętokrzyskiego. W 1945 roku powrócił do Poznania i zapisał się do Szkoły Zdobniczej, przemianowanej w 1946 r. na Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych. W 1949 roku ukończył studia na Wydziale Grafiki PWSSP w Poznaniu. W roku 1951 został członkiem ZPAP (Związku Polskich Artystów Plastyków). Uprawia szlachetne techniki graficzne: akwatinta, akwaforta, suchoryt.
Andrzej Kandziora należy do najwybitniejszych współczesnych polskich grafików. Od 1946 roku, kiedy jako student Zakładu Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu wykonał pierwszą swoją grafikę, stworzył około 300 prac w tej dyscyplinie plastycznej, poza tym ponad tysiąc rysunków i szkiców, kilkadziesiąt obrazów i exlibrisów.
Dzięki ojcu poznawał i odkrywał piękno natury. Wspólne wycieczki i rysowanie zaowocowały szkicami i notatkami z okolic Ostrowca Świętokrzyskiego w latach okupacji. Po wojnie artysta kontynuował tę pasję w formie pieszych wędrówek, wycieczek rowerowych i spływów kajakowych zarówno w Wielkopolsce, jak i w innych rejonach Polski. Na ich podstawie tworzył później obrazy oraz grafiki.
W grafice Andrzeja Kandziory poczesne miejsce zajmuje pejzaż, pośród którego jednym z ważniejszych wątków są widoki miejskie. Umiłowanie natury i afirmacja otaczającego świata, odbieranego z niezwykłą wrażliwością człowieka i artysty, przekłada on na język sztuki, silnie odciskając w grafikach znamię własnej osobowości oraz dając wyraz swoich mocnych więzi z Poznaniem i Wielkopolską. Artysta nie szuka w naturze wielkości, ani majestatu. Dostrzega w niej to, co pozornie wydawałoby się błahe i mało znaczące, a więc zwyczajne fragmenty lasu, kępy kwiatów czy źdźbła traw. Inspirują go też obiekty zaliczone do zdegradowanych m. in. konary, samotne, prawie bezlistne drzewa i porzucone pnie. Pejzaże są ściszone i kontemplacyjne, wypełnione atmosferą własnych przeżyć. Siłę tych doznań podkreśla warsztat i styl artysty, który operuje niezwykle delikatną i subtelną kreską. Zwłaszcza z suchorytu wydobywa maksimum „srebrzystości”, a także cech malarskich. Kreska suchorytnicza rozlewa się i przybiera aksamitną formę. Kandziora zdaje się już „nie rysować” i po przekroczeniu granic rysunku zaczyna malować kreską. Ujawnia tym samym swoje silne inklinacje malarskie. Farba drukarska rozlewa się na powierzchni papieru, przypominając miejscami ślady pędzla. Powstają gradacje szarości, od zabrudzonej bieli do czerni włącznie. Podobne rezultaty stara się osiągnąć w akwaforcie, choć jest to technika mniej podatna na miękkie efekty malarskie. W tym przypadku dla podkreślenia ulotności sceny wykorzystuje „rozwichrowanie” i nerwowość kreski akwafortowej, zaś w innych miejscach zagęszczenie linii, aż do czarnych plam (np. NAD BRZEGIEM JEZIORA GÓRECKIEGO, JEZIORO BUDZYŃSKIE W WIELKOPOLSKIM PARKU NARODOWYM z 1956 r., i z cyklu RZEKA XIII - JARACZ MŁYN z 1963 r. )
Andrzej Kandziora jest mistrzem syntezy. Już w pracach z lat 50-ych uwidacznia się tendencja do selekcjonowania i upraszczania przedstawianej rzeczywistości. Nigdy nie odtwarza pełnego kształtu motywu pejzażowanego, wyznaczając jedynie subtelna kreską najbardziej istotne linie krajobrazu (np. suchoryt - KARCZÓWKA POD KIELCAMI z 1956 r., SKAŁY - SZCZYT ŁYSICY z 1957 r.)
Zgodnie z panującą tendencją w grafice polskiej po „odwilży” 1956 r. Kandziora sięgnął po większy format planszy graficznej (np. suchoryt - BRAMA WŚRÓD DRZEW z 1956 r. i WOLIN - ZALEW SZCZECIŃSKI z 1958r .) Również na dużej płaszczyźnie płyt metalowych artysta nie dopracowuje szczegółów, pozostawiając wolnymi znaczne obszary na ukazywanych pejzażach. Lapidarnym obrysem zaznacza jedynie pnie i korony drzew, budowle, snopki zboża, linie brzegowe jezior i rzek (np. suchoryty – DUNAJEC I z 1961r., z cyklu Rzeka II,VIII z 1963 r. i WĄSOWO z 1967 r.)
Kandziora, lubiący proste elementy natury zaczerpnął z niej bardzo prozaiczne motywy: drewniane ogrodzenie do wypasania bydła (PASTWISKA z 1965 r.), młody i gęsty lasek z falującymi kształtami drzew (LAS BAGIENNY z 1970 r.), rozlewiska rzek (PÓŁWYSEP PRZYTOR z 1967 r.) lub rozczłonkowaną krę na rzece (KRA z 1965 r.).
Drugą grupa tematyczną związaną z pejzażem są motywy miejskie, podejmowane również w technice linorytu barwnego a także w akwaforcie, akwatincie, suchorycie i innych technikach. Poza nielicznymi pracami z lat 1946 - około 1955 wszystkie pejzaże miejskie, przeważnie z ulubionego Poznania, Kandziora nie ukazuje w sposób dosłowny czy opisowy. Ulice i domy nie odzwierciedlają z dokładnością konkretnych fragmentów miasta, a stanowią tylko kanwę do powstania kompozycji, zarówno w warstwie formalnej jak i ideowej. Swoisty folklor miejski dostarczał artyście akcentów symbolicznych, a także stanowił okazję do snucia własnych refleksji nad ludzką egzystencją. Z tych zapewne powodów przeważają widoki uchwycone w porze wieczornej lub nocnej, w których dominantę stanowi nastrojowe światło. Ono właśnie wydobywa się z licznych okien domów i latarni ulicznych w takich pracach jak (ŚWIATŁA z 1957 r., MOSTY z 1959 r., PARK W SOŁACZU z 1965 r.). W innych przykładach już sama latarnia, a nawet uliczny słup ogłoszeniowy stały się samodzielnymi motywami jak (ŚWIATŁA II z 1963r. czy POZNAŃSKA LATARNIA z 1962 r.). Innym charakterystycznym elementem pejzażu miejskiego są puste ławki (ŁAWKI I-II przed 1960 r.). Na tych ławkach, albo na tle pejzażu pojawiają się czasami postacie ludzkie. Artysta przedstawia zwykłych szarych ludzi. Raz jest to przypadkowy przechodzień ze swoimi codziennymi problemami, który przysiadł właśnie na ławce (np. linoryt barwny SAMOTNOŚĆ przed 1955 r. lub suchoryt WIECZÓR W PARKU z 1963 r.), innym razem dziecko wyglądające oknem (akwaforta z akwatintą WIOSNA NA PODWÓRZU z 1969 r.), para młodych ludzi na spacerze (np. akwaforta NAD WODĄ I i suchoryt NAD WODĄ II). Bliskie tej tematyce są przedstawienia portretowe. Kandziora prezentował subtelne wizerunki dziewcząt, np. (MAŁGORZATA, suchoryt lata 1986-87 i AGNIESZKA, technika metalowa, 1987 r.), a także utrwalał wizerunki ludzi poznanych w różnych miejscach w kraju, jak w suchorytach (STARZEC z 1956 r. i MARTA ZE STAREGO SĄCZA 1980 r.).
W niektórych grafikach o tematyce miejskiej poznański artysta dał wyraz swoim przemyśleniom na temat ludzkiej egzystencji. Krążące chaotycznie sylwetki ludzkie w takich grafikach, jak (ULICA z 1963 r. i NEONY również z 1963 r.). W pejzażu miejskim pojawiają się także sceny z wysypisk i śmietników, odzwierciedlające jednocześnie wątek autobiograficzny, związany z załamaniem artysty w pewnym okresie życia (np. suchoryty WYSYPISKO I-II z 1973 r.).
Andrzej Kandziora, czerpiąc z ogromnego rezerwuaru form realistycznych, bliskich naturze, uprawia sztukę na wskroś osobistą. I choć w niektórych pracach zbliżał się do abstrakcji, to pozostał konsekwentny w realistycznym widzeniu świata. Redukował z niego zbędne elementy i kształty, szukając w pełni harmonijnej kompozycji i syntetycznej formy. Z tymi prostymi motywami Kandziora nawiązuje więź emocjonalną i uczuciową, bez której jego zdaniem nie mogłyby powstać żadne prace.

Wystawy artysty (wybór):
● 1956: > Wystawa grafiki w CBWA, Poznań; ● 1959: > Wystawa grafiki w Klubie Od Nowa, Poznań; ● 1960: > Wystawa grafiki, Muzeum, Koszalin; ● 1963: > Wystawa grafiki w Biurze Wystaw Artystycznych Arsenał, Poznań; ● 1973: > Wystawa grafiki, rysunku i akwarel w BWA, Poznań; ● 1977: > Wystawa prac w klubie MPiK, Poznań; 
● 1980: > Wystawa malarstwa, grafiki i rysunku w klubie MPiK, Poznań; 
● 1982/84: > Wystawy grafiki, akwarel i rysunków w Akademii Europejskiej, Berlin Zachodni; ● 1993: > Wystawa „Tematy Wielkopolskie” w galerii cafe-bistro „Cybinka”, Poznań; ● 1994: > Wystawa inaugurująca działalność Galerii Wiejskiej, Glinka Szlachecka; ● 1996: > Wystawa grafik z lat 1946-1996, Muzeum Historii, Poznań; ● 2001: > Wystawa grafiki w przyziemiu, zamek w Kórniku; ● 2002: > Wystawa grafiki w Galerii 99, Śrem; 
● 2003: > Wystawa pod tytułem „Mój Poznań” w galerii Domu Trzeźwości, Poznań; 
● 2004: > Wystawa grafiki w kawiarence oraz galerii „Profil”, Poznań; > Wystawa pod tytułem „Piękno w zwyczajności” w galerii Arsenał, Poznań; > Wystawa grafiki w tym exlibrisu, Biblioteka Miejska, Kościan - 2004. 

Nagrody i wyróżnienia artysty:
● Nagroda Młodych m. Poznania; ● Złoty Krzyż Zasługi; ● Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury; ● Złota Odznaka ZPAP; ● Honorowa Odznaka Miasta Poznania.


Część tekstu zaczerpnięta z: Galeria Miejska Arsenał (opracowanie: Wojciech Makowiecki, Jacek Papla) - „Andrzej Kandziora” - Poznań 2004.

 

Dane obiektu
Wysokość: 9 cm
Szerokość: 6 cm
Oprawa: TAK/ 38X35cm
Technika: akwaforta z akwatintą
Sygnatura: Sygnatura autorska
do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl